Old Skies recensie: 7 geheimen die je wereld kunnen uitwissen

Zoals een beroemde overleden dichter (in ieder geval in deze tijdlijn) ooit schreef: "Geen mens is een eiland, op zichzelf staand." Maar wat als jij was hetStel je eens voor dat je een enkel, roerloos stipje was in een immer kolkende oceaan van tijdelijke onzekerheid; waar alles wat je wist, alles wat je liefhad, in een oogwenk plotseling kon ophouden te bestaan – of nooit had bestaan? Wie zou je zijn in een wereld zonder constanten of verbanden, en wie zou je kunnen worden?

Welkom in de verre toekomst van Old Skies, waar de realiteit voortdurend in beweging is dankzij de commercialisering en verzakelijking van tijdreizen. Voor de juiste prijs kan iedereen terug in de tijd reizen en ingrijpen in de geschiedenis; fouten herstellen, kwaad doen en zelfs de doden redden – zolang de impact op de toekomst maar buiten beschouwing blijft. te veel groot.

Hier kunnen hele geschiedenissen in een oogwenk worden afgeleerd en herschreven; mensen kunnen verdwijnen, grote kunstwerken kunnen verdwijnen, oorlogen kunnen verloren gaan en complete horizonnen kunnen meerdere keren per dag verschuiven. En verankerd, onveranderlijk in deze tijdelijke chaos, zijn tijdagent Fia Quinn en haar collega's van het ChronoZen-bureau, die ernaar streven een schijn van identiteit te behouden in deze vluchtige maalstroom.

Het is een prachtig, meeslepend – en existentieel angstaanjagend – startpunt voor Old Skies, de nieuwste game van indie-ontwikkelaar Wadjet Eye Games, een studio die je waarschijnlijk kent als je fan bent van point-and-clickgames. Sinds 2006 maakt Wadjet Eye veelgeprezen verhalende avonturen in de klassieke stijl van de jaren 90, beginnend met de inmiddels vijfdelige Blackwell Saga (waarmee Old Skies een universum deelt) en doorlopend tot Unavowed uit 2018.

Vooral dat laatste viel op; een buitengewoon ambitieuze, door RPG's geïnspireerde kijk op het genre, met een kneedbaar urban fantasy-avontuur waarin hele hoofdstukken konden veranderen, afhankelijk van wie je koos en welke personages je meenam. Old Skies echter – misschien verrassend, gezien de thematische focus op de keuzes die we maken en de impact daarvan – tempert de ambitie van zijn voorganger en volgt in plaats daarvan een grotendeels vaststaand pad, met schijnbaar slechts een paar kleine keuzes die doorklinken in de rest van de game. 🔍🎭

Old Skies bouwt zijn verhaal op rond een half dozijn urenlange uitstapjes naar verschillende tijdsperiodes, die in wezen allemaal complete verhalen vormen, terwijl Fia probeert te voldoen aan de eisen van elk van ChronoZens klanten. Het is een anthologie-aanpak die aanvankelijk wat ongestructureerd aanvoelt naarmate de plots aflopen en de personages verdwijnen net wanneer je je in hen begint te vestigen. Old Skies consolideert echter langzaam tot een complexer geheel, met duidelijke parallellen tussen Fia's uitstapjes en haar eigen emotionele reis.

Maar zelfs zonder het grotere geheel te negeren, heeft Wadjet Eye hier een reeks prachtige verhalen gecreëerd. Elk verhaal begint met een verzoek; een klant wil een geheim leren van een lang geleden overleden held, of een groot verloren kunstwerk terugvinden, of misschien een dierbare herinnering herbeleven voordat hij of zij sterft – maar zelden volgen deze verhalen een voorspelbaar pad. 🌌❤️

Er is romantiek, mysterie, komedie, intriges, list en zelfs een beetje moord, terwijl Old Skies vrolijk tussen genres springt – vaak meerdere keren binnen elk verhaal – en Fia door de geschiedenis van New York raast, waarbij elk tijdperk tot leven wordt gebracht door een prachtige jazz noir-soundtrack en prachtig opgeroepen kunst.

Dit is Wadjet Eye's eerste HD-game (drie keer de resolutie van Unavowed, zo beweert het marketingmateriaal!), en de studio verspilt geen pixel terwijl het verhaal springt van de heldere, roze hemel naar de geplaveide straten van de jaren 1870; van de rokerige speakeasies van de jaren 20 van de Drooglegging naar een New York in de schaduw van de Twin Towers op 10 september 2001 en later. Het is prachtig materiaal, dat de geest van elk tijdperk oproept in plaats van ze slaafs te proberen te repliceren.

Ongebruikelijk, en zelfs verfrissend, is Old Skies' interesse in tijdreizen niet bepaald filosofisch. In plaats van het verleden en de toekomst te gebruiken om het heden te bevragen, zoals vaak het geval is bij dergelijke verhalen, ligt de interesse van Wadjet Eye op een veel intiemer niveau, met een sterke focus op menselijke verhalen en het eeuwenoude emotionele weefsel dat de kern vormt van de vertelkunst – een aanpak die soms met verwoestend effect wordt toegepast.

Zelfs de specifieke tijdsperiodes die Fia bezoekt, zijn niet echt cruciaal voor het verhaal, afgezien van de basischronologie (behalve misschien de symboliek van haar scène in de Twin Towers, een aangrijpend hoofdstuk dat met tederheid en tact wordt behandeld), en dienen simpelweg als een suggestieve achtergrond voor de diverse verhalen. Maar het is niet zo dat Wadjet Eye geen plezier heeft in het verkennen van de mogelijkheden van tijdreizen; dit is vooral voelbaar in de speelse chronologie van de afzonderlijke verhalen en het elegante puzzelontwerp. 🕵️‍♀️💫

In zijn meest basale vorm volgt Old Skies de bekende beats van het point-and-clickgenre: kleptomanische itemverwerving en onophoudelijk gezeur van NPC's om spelers door het verhaal te slepen. Maar Wadjet Eye gebruikt zijn instinct voor verfijnd ontwerp om de ervaring te optimaliseren (de beschrijvingen van 'kijken' terloops zijn een mooie, efficiënte vondst) en bouw daarop voort door elementen van het verzamelen van aanwijzingen, kruisverwijzingen en redeneren te introduceren die een onverwacht onderzoeksfocus bieden.

Je verzamelt items, praat met personages, leest e-mails, ontcijfert codes en verzamelt nuttige voorwerpen om nieuwe aanwijzingen te vinden. En centraal in dit alles staat het Historisch Archief; een enorme database met letterlijk alles wat er ooit was of ooit zal zijn. 🧩🔍

Deze verzameling levens, sterfgevallen, opmerkelijke prestaties en familiebanden is toegankelijk via de trefwoorden die je tijdens elke reis tegenkomt en vormt in zekere zin een centraal punt voor Fia's onderzoek. Er is hier wat rookgordijn – de items die je kunt doorzoeken zijn altijd strikt gereguleerd en het archief wordt beperkt gebruikt – maar het is briljant verwerkt in de gelikte logica van de puzzel.

Het sleurt je mee in nieuwe gesprekken, nieuwe plaatsen, nieuwe mogelijkheden en uiteindelijk weer terug naar het archief, waarbij Wadjet Eye regelmatig situaties bedenkt waarin je puzzels moet oplossen om nieuwe sleutelwoorden te ontdekken – bijvoorbeeld het ontcijferen van een voornaam die overeenkomt met een achternaam die je op een verfrommeld papier in een afvalcontainer vindt – voordat je verder kunt. Het voelt als echt detectivewerk, en vanuit een verhalend perspectief geeft het je acties een onverwacht gewicht, elke keer dat je weer inlogt in het archief en ontdekt dat iemands hele tijdlijn is veranderd. 🔐📜

Old Skies speelt ook op andere vermakelijke manieren met tijd. Zo bevat het een vleugje paradoxale puzzels, en sommige hoofdstukken zijn verdeeld over meerdere tijdlijnen, terwijl spelers tussen eerdere en toekomstige versies van dezelfde locaties springen om gebeurtenissen te manipuleren en hun doelen te bereiken. Old Skies vindt een effectieve balans tussen verschillende manieren om puzzels op te lossen, en hoewel het nooit een bijzonder moeilijk avontuur is, waarbij frictie wordt vermeden ten gunste van een consistent vloeiend verhaal, is het over het algemeen lonend – het biedt een heldere logica in de puzzels die tot bevredigende oplossingen leiden. 🤓🧠

Waar de zaken echter een beetje uit elkaar beginnen te vallen, zijn de grote tijdlusmomenten van Old Skies. Fia en haar cliënten zitten tijdens hun reis in feite gevangen in de tijd, wat betekent dat dodelijke slachtoffers gemakkelijk kunnen worden teruggedraaid door ChronoZen HQ. En nu de dood geen obstakel meer vormt, geniet Wadjet Eye van het gevaar en onderbreekt Fia's avonturen af en toe met een kogelregen of een goed gegooid keukenmes. Conceptueel zijn deze climaxmomenten verrukkelijk, waarbij puzzels worden opgebouwd rond voorkennis die achteraf is opgedaan, op de klassieke manier van tijdreizen.

Door te observeren, interactie te hebben en dialoogopties uit te putten vóór Fia's dood, kunnen spelers nieuwe kennis opdoen die ze in hun volgende cyclus kunnen gebruiken. Zo kunnen ze bijvoorbeeld een schuilplaats vinden of een valstrik zetten waar de moordenaar zal stappen. Het werkt bijna, maar Wadjet Eye worstelt met de inherent slopende herhaling van deze trial-and-error-sequenties, en afgezien van een slim gestructureerde afsluiting – een van de weinige met een degelijk checkpointsysteem – kunnen ze een beetje saai aanvoelen. Gelukkig zijn deze momenten relatief sporadisch en slechts een klein smetje op een verder sterke game. 💥🔄

Old Skies haalt misschien niet de oogverblindend ambitieuze hoogten van Wadjet Eye's opmerkelijke Unavowed, maar de film probeert het ook niet – in plaats daarvan bouwt de film zijn rustigere, mildere avontuur op rond een aantal gedurfde verhaalwendingen. Het werkt niet altijd – de enthousiaste cast heeft soms moeite om emotionele authenticiteit te brengen in de meer uitdagende momenten van Old Skies – maar de film slaagt er in de ongeveer 18 uur durende speelduur meer in dan dat hij faalt.

Het is prachtig geschreven, heeft een complexe structuur en toont ware elegantie op het gebied van design. Dat het dit allemaal doet en tegelijkertijd de existentiële, sombere premisse omzet in een prachtig, diep menselijk en verrassend ontroerend verhaal over liefde, verlies en de erfenis die we achterlaten, is des te indrukwekkender. ❤️🌟