InZoi🔥 De nieuwe competitie die De Sims bedreigt!

Je kent het oude gezegde wel: je wacht 25 jaar op een Sims-concurrent, en plotseling verschijnen er drie tegelijk. Het charmante Tiny Life is nu beschikbaar in Early Access, en de knusse concurrent Paralives verschijnt later dit jaar. Maar daarvoor is er InZoi, van de Zuid-Koreaanse gigant Krafton – een ultragepolijste, megabudgetversie van de klassieke life-sim-game die zichzelf vooral verkoopt vanwege de gelikte werelden en fotorealistische look. Maar is dat genoeg om de koning van het genre van de troon te stoten? Na ongeveer zes uur met de game weet ik het niet meer zo zeker. 🤔

Op papier maakt InZoi alle verwachtingen waar. Toegegeven, er is niets echt nieuws te melden, en al helemaal niet wat betreft frisse ideeën – afgezien misschien van een karmasysteem voor de hele stad waar ik nog steeds niet helemaal wijs uit ben – maar het is een royaal, goed geproduceerd pakket dat veel meer aanvoelt als een opvolger van het ambitieuze en geliefde De Sims 3 dan de fans van de officiële sequel uiteindelijk voorgeschoteld kregen. Het is aanwezig in InZoi's volledig doorkruisbare werelden, hoewel de schaal van de ruimtes in vergelijking met de weinige belangrijke bezienswaardigheden – een winkel, een bibliotheek, een café, misschien – ervoor zorgt dat de nieuwigheid er snel af is.

En dat zit in de uitgebreide aanpassingsopties van InZoi: vrijwel elk object kan opnieuw worden vormgegeven met door de speler gedefinieerde kleuren, patronen en materialen; de gebieden publiek blikje kunnen net zo gemakkelijk worden ingericht en verbouwd als huizen, en zelfs straten in de stad kunnen een persoonlijker tintje krijgen door de flora, spandoeken, nachtelijke festiviteiten en seizoensgebonden decoraties aan te passen. Als er één ding is dat InZoi's troefkaart lijkt, dan zijn het deze wel. aanpassingsopties indrukwekkend gedetailleerd, en de opwinding die ze waarschijnlijk zullen brengen bij de meest creatieve spelers. 🎨✨

En ja, InZoi is ongetwijfeld een plaatje, zij het op een ietwat saaie manier. Wanneer de zon schijnt op de hoge, hypermoderne wolkenkrabbers en met bomen omzoomde straten van Down Town, of de stranden van Bliss Bay langzaam in gouden tinten baadt bij zonsondergang, is het moeilijk om niet een beetje verblind te raken door zijn Unreal Engine 5-aangedreven poging tot fotorealisme.

Het creëert een veel realistischere sfeer die InZoi direct onderscheidt van de concurrentie. En hoewel het een esthetiek is die waarschijnlijk niet zal opwegen tegen de technologische vooruitgang Net als de meer gestileerde aanpak van The Sims 4, hangt er een Rockstar-achtige sfeer van geloofwaardigheid in de rijk geconstrueerde werelden van InZoi, wat helpt om een overtuigende achtergrond van het leven te creëren - vooral wanneer je je Zois op grondniveau bestuurt. 🌆🌅

Wat betreft wat er tegen die achtergrond gebeurt, zijn er – misschien onvermijdelijk – weinig verrassingen. InZoi, net als zijn tijdgenoten, roept de illusie van leven op door middel van een breed scala aan eenvoudige interacties en systemen oppervlakkig. Je klikt op een object, selecteert uit een lijst met contextuele opties – misschien bewonder je een schilderij om het artistieke talent van je Zoi te verbeteren of laat je gewoon een scheet voor de lol – en ergens achter de schermen verschijnt er een nummer.

Op deze manier werken, spelen, flirten en leren de Zois; hun constante stemmingswisselingen beïnvloeden hun gedrag verder. interacties met de wereld, terwijl ze tegelijkertijd hun primaire behoeften vervullen: slapen, eten, wassen en hun behoefte doen. En nu we het er toch over hebben: ja, het is vreemd dat Zois douchen met handdoeken en hun behoefte doen met hun broek aan. InZoi vindt het genre niet zozeer opnieuw uit als wel een nieuwe verpakking, maar de stijlvolle benadering van realisme presenteert het vertrouwde in ieder geval op een onconventionele manier. Cruciaal is dat, hoewel er genoeg ruimte is voor uitbreiding, het kernaanbod substantieel genoeg is om niet meteen te voelen als een cynische oefening in toekomstige exploitatie. 💡

Het probleem is dat alles zo zielloos – het spektakel verbergt het gebrek aan persoonlijkheid niet. Hoewel The Sims ontworpen lijkt voor maximale chaos en slachting (soms tot het uiterste), slaagde InZoi er nauwelijks in om een memorabele gebeurtenis te creëren in de zes uur dat ik speelde. Ik dwaalde door de lege straten, bezocht de weinige opmerkelijke bezienswaardigheden, zong een liedje in een park en probeerde het zonder succes bij het maken van vrienden met vreemden voordat je terugkeert thuis.

Tegen de tijd dat ik genoeg had van het opnieuw inrichten en minstens twee keer op alles in mijn appartement had geklikt, vroeg ik me oprecht af hoe ik de rest van mijn virtuele dag moest vullen, terwijl InZoi's klok – die zelfs op de snelste stand traag was – bleef tikken. Als dit De Sims was geweest, had ik waarschijnlijk te maken gehad met meerdere onbedoelde sterfgevallen, een plasincident, minstens één relatiebreuk of wanhopig roekeloze flirt, een buitenaardse sonde en een paar huisbranden in dezelfde periode.

En hoewel het absoluut bevrijdend is om een levenssim te spelen die niet constant op de rand van klucht balanceert, neigt InZoi zo naar het andere uiterste dat het nauwelijks een hartslag heeft, laat staan een gevoel van leven. 😩

Het helpt ook niet dat Krafton ervoor heeft gekozen om de game zo onaantrekkelijk mogelijk te maken, door je af te schilderen als een beginnende werknemer die InZoi moet spelen in een smetteloos kantoorgebouw dat eruitziet als wat je zou krijgen als je Patrick Bateman zou vragen om het hiernamaals te ontwerpen. Het is een vreemde, anti-immersieve laag die constant de voortgang verstoort, en eerlijk gezegd is het moeilijk om van een game te houden die begint met een bericht van HR dat je bedreigt met disciplinaire maatregelen als je... lage prestaties Te veel. 🙄

Maar het is niet alleen de merkwaardige steriliteit van hun presentatie die afschrikwekkend is; er ontbreekt iets op een meer fundamenteel niveau. De Zois zijn, cruciaal, buitengewoon saaie creaties, waarbij hun individualiteit zich voornamelijk manifesteert als een statistiek in een submenu in plaats van in hun gedrag op het scherm. Dit lijkt vooral een gevolg van InZois meer realistische en subtiele aanpak – de wilde maar direct leesbare gebaren van De Sims worden hier vervangen door ongeïnteresseerde schouderophalingen en vluchtige emoji's die niets zeggen over het innerlijke leven van de Zois, of de impact van jouw keuzes op hen.

In het Maxis-spel kun je de lijn van oorzaak en gevolg volgen. emotioneel effect door simpelweg te kijken hoe het zich ontwikkelt Een gesprek, zelfs van een afstandje – Sims zuchten, slaan woedend op de vloer, huilen in hun handen – maar Zois voelen in vergelijking daarmee aan als emotioneel onvatbare poppen. En zonder de directe expressiviteit, onvoorspelbaarheid en soapachtige melodramatische charme van De Sims, voelt InZoi uiteindelijk aan als een slecht vertelinstrument. 📉

InZoi is tot nu toe dus een kleine teleurstelling gebleken. De positieve aspecten – de gepolijste presentatie, de uitgebreide aanpassingsmogelijkheden en het simpele plezier van ronddwalen in zulke rijk gedetailleerde werelden – worden voortdurend ondermijnd door de leegte waar een beetje virtuele menselijkheid zou moeten zijn. Maar toch kan ik niet ontkennen dat er iets Hier; een solide systemische basis die klaar lijkt om te worden aangepast en verfijnd tot een veel interessantere game – en dat is natuurlijk precies waar Early Access voor is.

Er zijn nog andere vragen die beantwoord moeten worden en die het verschil kunnen maken tussen een blijvende nalatenschap en een korte levensduur – zoals hoe Krafton van plan is om monetisatie te introduceren na Early Access, of of InZoi genoeg buzz kan genereren om de oogverblindend rijke moddingscene te ondersteunen die De Sims zo lang in stand heeft gehouden. Het is echter een begin, en ik ben benieuwd waar Krafton vanaf hier naartoe gaat. 🌟