PS5- en Xbox Series X-problemen?

Met PS5 en Xbox Series X hebben Sony en Microsoft Ze hanteerden dezelfde basis en dezelfde aanpak die we bij de PS4 en Xbox One hebben gezien, maar de strategie van de twee bedrijven in deze nieuwe generatie het was heel andersen uiteindelijk zijn de productieproblemen en het tekort aan consoles opgelost een overgangsperiode verzwaren die onder normale omstandigheden nu bijna zou sluiten.

Vandaag de dag, met die context van bijna anderhalf jaar op tafel, hebben we de gelegenheid om het werk van Sony en Microsoft Met de PS5 en Xbox Series X, hoe het ecosysteem van de twee consoles zich heeft ontwikkeld en of ze uiteindelijk wel of niet aan de taak voldeden. Persoonlijk denk ik dat niet alleen hebben ze niet aan de verwachtingen voldaan, maar diep van binnen bleven ze ver beneden de verwachtingen.

Het is een onderwerp waar we in andere producten, maar uiteindelijk is het helemaal niet moeilijk om te beargumenteren. Het is voldoende om aan te halen dat PS5 en Xbox Series X Het zijn geen systemen die perfect kunnen werken met native resoluties in 4K en 60 vaste FPS, omdat ze blijven teruggrijpen op herschaling of actieve resolutie, en dat raytracing iets is dat Het is te groot voor ze.

Ik wil mezelf niet herhalen over de onderwerpen die we hebben besproken, maar alle informatie die we hebben gezien is nodig om de context te geven die we nodig hebben om vijf dingen te onderzoeken die Sony en Microsoft verkeerd hebben gedaan met de PS5 en Xbox Series X. Dit wordt niet ondersteund door een mening, maar eerder in waarheid dat we hebben gezien gedurende de bijna anderhalf jaar dat de twee consoles op de markt zijn, en ook in de vijf problemen die we in het artikel hebben besproken.

1.-Het gebruik van een APU in PS5 en Xbox Series X was een fout

Het wordt me steeds duidelijker dat de overstap van PS3 en Xbox 360 naar PS4 en Xbox One een ernstige fout was. Ik doel op het verlaten van een ontwerp met centrale eenheid van vervolging en GPU's onderscheiden zich in verschillende pakketten naar een APU, een oplossing die de centrale verwerkingseenheid en de GPU in één pakket integreert. Ik zal uitleggen waarom.

Gebruik van een semi-aangepaste APU maakt ontwerp eenvoudiger van nieuwe consoles, en kan ook bijdragen aan het verlagen van de kosten, dat staat buiten kijf en is positief. Door de centrale verwerkingseenheid te integreren en GPU In exact dezelfde samenvatting spelen fundamentele beperkingen een rol:

• De twee elementen Ze moeten ruimte communiceren op siliciumniveau, wat betekent dat er een centrale verwerkingseenheid en een GPU Essentiële elementen moeten binnen dezelfde encapsulatie worden weggelaten. Hierdoor verliezen ze hun prestaties en essentiële specificaties, in die mate dat de centrale verwerkingseenheid, zonder verder te gaan, vervolging De Zen 2 van de PS5 heeft slechts 8 MB L3 en de RDNA2 GPU heeft geen onbeperkte cache.
• In aanvulling Ze delen gratis TDP uit, iets dat onze Sony uitlegde tijdens de officiële presentatie van de PS5, toen het vermeldde dat de continuïteit van de GPU van die troosten Er kan een maximale frequentie van 2,29 GHz worden bereikt, maar deze is actief en wordt aangepast afhankelijk van de werklast en kan worden verlaagd als de centrale verwerkingseenheid zwaarder is.

Zoals ik aan het begin van dit hoofdstuk al zei, hadden de Xbox 360 en de PS3 een heel ander ontwerp, waarbij zowel de centrale verwerkingseenheid als de GPU werden geïntegreerd in volledig verschillende inkapselingen, waardoor de twee essentiële beperkingen die we noemden, overwonnen konden worden. Zozeer zelfs dat beide consoles GPU's hadden die destijds tot de meest geavanceerde van vandaag behoorden, iets wat niet gebeurde met de PS5 en Xbox Series X.

2.-Gebruik architecturen die in de pc-wereld bestaan

Begrijp me niet verkeerd, de architecturen die beschikbaar zijn in de pc-wereld kennen geen problemen, maar ze zijn ontworpen om op een manier gebouwd te worden, en met krachtige mogelijkheden, die niet mogelijk zijn in een gameconsole. Bovendien verhindert het gebruik van die architecturen dat consoles hun volledige potentieel bereiken. hebben technologieën of hogere elementen voor degenen die op elk moment in het PC-veld actief zijn.

Denk bijvoorbeeld aan de PS3 en zijn Cell-centrale verwerkingseenheid, XDR-geheugen van die console, of op de Xbox 360 GPU, die Het gebruikte een vroege, uniforme shaderarchitectuur uit 2005Het was opvallend omdat beide consoles veel geavanceerdere componenten hadden dan de pc's van die tijd. Dit stelde ontwikkelaars in staat om essentiële verbeteringen te ontdekken terwijl ze leerden het ware potentieel van deze consoles te benutten, en het had ook een positieve invloed op hun algehele geschiedenis. Denk bijvoorbeeld aan de kwaliteit van de nieuwste games die op de PS3 en Xbox 360 verschenen.

PS5 en Xbox Series X gebruiken architecturen die in de pc-wereld bestaan, wat betekent dat het echt Ze dragen niets revolutionairs bij. Dat verschil in waarde is verdwenen met PS4 en Xbox One, en hetzelfde is gebeurd met de nieuwe generatie consoles. RDNA2-architectuur en raytracing? Raytracing versneld door hardware In 2018 kwam het naar de pc en sinds 2017 zijn budgetprocessors met 8 cores en 16 threads verkrijgbaar.

Hetzelfde geldt met SSD's en 4K-resolutie. De GTX 780 Ti uit 2013 kon nu games in 4K draaien, en we houden een landschap over dat vertegenwoordigt geen enkele echte vooruitgang ten opzichte van de pc's van enkele jaren geleden. Als we hieraan toevoegen wat we in punt 1 zeiden, namelijk de beperkingen die voortvloeiden uit het gebruik van een APU, dan beseffen we dat de PS3 en Xbox 360 het "hoogtepunt" van de term console markeerden en dat het sindsdien "bergafwaarts" is gegaan.

3.- Raytracing koppelen aan PS5 en Xbox Series X

Strikt genomen PS5 en Xbox Series X hebben hardware Ze zijn toegewijd aan het versnellen van raytracing, maar ze kunnen niet echt naadloos met deze technologie werken. De belangrijkste reden is juist in de beperkingen die architectuur laat zien die de GPU's van de twee consoles gebruiken, en die ook aanwezig in de Radeon RX 6000, gebaseerd op de RDNA 2-architectuur.

De versnelling van de raytracing wordt uitgevoerd door de kernen toegepast die verdeeld zijn in een verhouding van één core per computereenheid. Op deze manier kunnen PS5 en Xbox Series X Ze hebben in totaal 36 en 52 ray tracing-kernen, respectievelijk. Het nadeel is dat al deze raytracing-kernen een aantal essentiële gebreken vertonen waardoor ze niet op het niveau van de RT-kernen in de GeForce RTX 20:

• Elke kern voor raytracing deelt elementen met texturerende entiteiten, wat betekent dat ze niet tegelijkertijd kunnen werken.
• Raytracing-kernen werken met ray-driehoek-intersecties en box-bounded intersecties. Het is waar dat deze het meest intensief en resource-intensief zijn, maar BVH-doorsneden, die een stap vóór die andere zijn, worden in de shaders uitgevoerd, wat betekent dat ze niet helemaal vrij zijn van ray tracing.
• Ten slotte zijn ze nutteloos om asynchroon te werken (onafhankelijk van shaders), wat op meerdere niveaus een knelpunt kan creëren.

Als we hieraan toevoegen dat de PS5 en Xbox Series X GPU's geen onbeperkte cache hebben, beseffen we het probleem dat we hebben, en is het heel gemakkelijk te begrijpen dat de ontwikkelaars hebben de implementatie van ray tracing moeten beperken in games voor beide consoles.

Ik zou meerdere voorbeelden kunnen geven, maar uiteindelijk zijn het de titels die het beste bewijzen dat de raytracing is te groot voor PS5 en Xbox Series X zijn Dying Light 2, die draait in 1080p bij 30 FPS op beide consoles waarbij raytracing beperkt is tot schaduwen en ambient occlusion, en Cyberpunk 2077, die ook op 1080p en 30 FPS draait, waarbij raytracing beperkt is tot schaduwen en ambient occlusion.

4.- Praat over prestatiescenario's die ze niet kunnen waarmaken

Het is niet de eerste keer dat Sony en Microsoft de mogelijkheden van consoles voor een specifieke generatie overdrijven, maar met de PS5 en Xbox Series X is de situatie tot een niveau gestegen dat ze grensden aan het absurdeDenk bijvoorbeeld eens terug aan het moment dat de PS5 werd aangekondigd als een 8K-console, een resolutie die zelfs een krachtige RTX 3090 comfortabel zou kunnen hanteren, of aan het moment dat de Xbox Series X GPU werd getipt als vergelijkbaar met een RTX 2080 Ti.

Dit soort acties vormen een wezenlijk probleem, omdat uiteindelijk Ze wekken verwachtingen bij de spelers, maar deze verwachtingen zullen niet uitkomen., en dit zal niet veel meer opleveren dan een paar diepe teleurstellingen. Uiteindelijk zijn de PS5 en Xbox Series X consoles die niet echt comfortabel werken met 4K-resoluties en zeer hoge resoluties, omdat ze over het algemeen geen 60 FPS halen, tenzij ze rescaling of actieve resolutie gebruiken.

Ik kan nog wel meerdere voorbeelden geven, maar ik ga een aantal van de populairste titels van dit moment selecteren, en een aantal van de slechtste. geoptimaliseerd Om dit probleem beter te illustreren, Elden Ring op de pc. Deze game draait in 4K en met 30 fps op PS5 en Xbox Series X, een level dat Het is vergelijkbaar met een pc met een 6GB RTX 2060 en de game op volle toeren laten draaien.

We gaan hier niet in op raytracing, omdat we er een apart gedeelte aan hebben gewijd. Het zou echter interessant zijn om te zien hoe de prestaties van de PS5 en Xbox Series X zich ontwikkelen na de release. de overgang naar de Unreal Engine 5 grafische engine en intergenerationele ontwikkeling wordt verlaten. Ik denk dat we een verrassing te wachten staat, en geen goede.

5.-Gebruik slechts 16 GB aan unified memory

De geheugen vertegenwoordigt een essentieel onderdeel van elk systeem. Xbox 360 had één essentieel voordeel ten opzichte van de PS3, en dat is dat het in totaal 512 MB unified gebruikt, terwijl de PS3 twee blokken van elk 256 MB had, waarvan er één van het XDR-type vrij was voor de centrale eenheid van vervolging en een ander vrij GDDR3-type voor de GPU. Deze rigoureuze indeling compliceerde het werk van de programmeurs en was de aanleiding voor de overstap naar een uniforme architectuur.

Het hebben van één enkel, verenigd geheugenblok heeft een essentieel voordeel, en het gebeurt dat programmeurs Zij hebben de mogelijkheid om het vrije geheugen te verdelen zoals zij dat willen.Zo kan een nauwkeurig spel een groter deel van het geheugen vereisen dat is toegewezen aan gegevens voor de centrale verwerkingseenheid, wat de taak zou zijn van de RAM-geheugen op de ene pc, terwijl een andere pc veel meer geheugen nodig heeft voor texturen en andere elementen die door de GPU worden gebruikt. In de pc-wereld kennen we dit als grafisch geheugen of VRAM.

Een pc met 8 GB RAM en 8 GB VRAM-geheugen Het zal minder flexibel zijn dan een console met 16 GB unified memory, omdat het met beide soorten geheugen kan werken zonder die rigide indeling. We mogen echter niet vergeten dat uiteindelijk... het aandeel vrij geheugen heeft een fundamenteel gewicht, en dat dit een van de elementen is waaraan het verstrijken van de tijd voor het eerst af te lezen is.

PS4 en Xbox One hadden 8 GB aan unified memory, maar daarvan was een essentieel deel gereserveerd voor het systeem, wat betekende dat de programmeurs uiteindelijk had slechts ongeveer 5 GB aan unified memory vrij om alle spelgegevens op te slaan. Dit maakte het mogelijk om vandaag de dag op een pc met slechts 8 GB RAM te spelen, maar het had wel invloed op de ontwikkeling van spelletjes voor spelcomputers en heeft innovatie en de creatie van veel complexere games met veel grotere werelden sterk belemmerd.

Bij de PS5 en Xbox Series X is het aandeel vrij geheugen verhoogd naar 16 GB, maar een deel hiervan is ook gereserveerd voor het systeem, wat betekent dat ontwikkelaars uiteindelijk heb slechts ongeveer 13,5 GB vrij, Precies. Daardoor vereisen sommige unieke next-gen titels zoals Ghostwire: Tokyo nu 12 GB RAM op pc's, maar zal die hoeveelheid geheugen voldoende zijn om de nieuwe generatie soepel te laten verouderen? Persoonlijk denk ik van niet, en wat er met de PS4 en PS4 Pro is gebeurd, en met name met de Xbox One en Xbox One X, zijn twee precedenten die mijn standpunt versterken.